ΔΩΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Δώρα Χριστουγέννων ... μοίρασαν τα παιδιά του ΣΤ1 στο μικρό θεατρικό που έπαιξαν στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου.
Το χαμόγελο,
τη χαρά,
το χάδι,
την ελπίδα,
τη φροντίδα,
την αγάπη,
τη γενναιοδωρία,
την Ειρήνη...
και φώτισαν με τα κεράκια τους τη σκηνή . Κάθε μικρό και ταπεινό φως κι ένα δώρο σημαντικό που φωτίζει τα ακριβά της ζωής μας.





Τα παιδιά τουΕ1 και Ε2 μας τραγούδησαν τραγούδια των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.


Τα μικρά μας (της πρώτης) έπαιξαν την Φρικαντέλα (υπέροχα όλα τους)

και τα τριτάκια έκαναν κούκλες (για την ακρίβεια... κουζινικά) και μας έπαιξαν κουκλοθέατρο .
Όμορφη γιορτή που τη χάρηκαν όλα τα παιδιά
Και του χρόνου...
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

ΕΛΕΓΧΟΙ

Τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010 , στις 12.00 , θα δοθούν οι έλεγχοι στους γονείς των μαθητών του σχολείου μας.
...Αν βέβαια το επιτρέψει ο καιρός

Σημ: Τα παιδιά θα σχολάσουν στις 12.00

Η αληθινή αξία...

«Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;'

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: 'Πόσο λυπάμαι αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά ίσως...' και ύστερα από μια
παύση συνέχισε: ' αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω'.

'ε... μετά χαράς, δάσκαλε' είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι' άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.

'Ωραία' συνέχισε ο δάσκαλος.

Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: 'πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς γι' αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς.'

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι' αυτό. Όταν το παιδί έλεγε 'ένα χρυσό φλουρί' όλοι γελούσαν.

Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στον δρόμο του στην αγορά -και σίγουρα θα ήταν πάνω από 100 άτομα-, παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω.

Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλιτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του Δασκάλου.

'Δάσκαλε' είπε, 'λυπάμαι. Είναι αδύνατον να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.''

Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε' απάντησε ο δάσκαλος. 'Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον
κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησε πόσα μπορεί να πιάσει. Όμως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι.'

Ο νεαρός καβάλησε και έφυγε πάλι. Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με τον φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί: Πες στο δάσκαλο αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.

''Πενήντα οχτώ χρυσά;' Φώναξε το παιδί.

'Ναι' απάντησε ο κοσμηματοπώλης.

Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.

'Κάθισε' του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. 'είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στην ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;'

Και μ' αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού.>>

από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Να σου πω μια ιστορία"

ΧΙΟΝΙΖΕΙ

Καλό χειμώνα από τη χιονισμένη Πτολεμαΐδα.
Όχι οτι μας τρόμαξε το χιόνι.

Λίγο μας ξάφνιασε μόνο μετά από το μικρό καλοκαίρι της προηγούμενης περιόδου.
Τα σχολεία,πάντως ,λειτούργησαν κανονικά.

ΑΠΟΨΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΒΡΕΧΕΙ ΑΣΤΕΡΙΑ

Ένα φαντασμαγορικό θέαμα υπόσχονται για τους ξενύχτιδες οι αποκαλούμενες «Διδυμίδες». Οι Διδυμίδες είναι μία βροχή διατόντων που οφείλεται στον αστεροειδή Phaethon Πρόκειται για βροχή αστεριών, που αναμένεται να πέφτουν με ρυθμό περίπου 50 με 60 την ώρα, αλλά αν είναι πολύ σκοτεινός ο ουρανός, μπορούν να παρατηρηθούν ακόμα και 100 με 120 διάττοντες αστέρες.

Οι Διδυμίδες έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στα μέσα του 19ου αιώνα και πήραν το όνομά τους από τον αστερισμό των Διδύμων. Συνήθως διαρκούν από τις 7 έως τις 16 Δεκεμβρίου αλλά το φαινόμενο κορυφώνεται στις 13 του μήνα και η καλύτερη ώρα για την παρατήρηση του θα είναι από τις 2 έως τις 3 τα ξημερώματα.

Η ταχύτητα που αναπτύσσουν τα αστέρια φτάνει τα 35 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.
Κάντε μια ευχή, απόψε βρέχει αστέρια...

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ποιητής,πεζογράφος,ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας.
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές ,με σημαντικότερη συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης.
Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιας του 1880,πρωτοπόρος μαζί με τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής σχολής.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1859 από γονείς που κατάγονταν από το Μεσολόγγι. Σε ηλικία 6 ετών έχασε και τους δύο γονείς του,και έζησε στο Μεσολόγγι μαζί με τον θείο του. Το 1875 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και γράφτηκε στην νομική σχολή. Σύντομα όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του και αποφάσισε να ασχοληθεί με την λογοτεχνία. Το πρώτο του ποίημα το είχε γράψει σε ηλικία 9 ετών. Με τίτλο ποίημα για γέλια.Το 1886 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή στη δημοτική γλώσσα με τίτλο τραγούδια της πατρίδος μου.Το 1887 παντρεύτηκε τη Μαρία Βάλβη με την οποία απέκτησε 3 παιδιά. Το 1889 δημοσιεύτηκε ο Ύμνος εις την Αθήναν ενώ το 1896 του ανατέθηκε η σύνθεση του Ύμνου των ολυμπιακών αγώνων. Το 1898 μετά το θάνατο του τετράχρονου γιού του Άλκη δημοσίευσε την ποιητική σύνθεση ο Τάφος. Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου το 1943,έπειτα από σοβαρή ασθένεια 40 μέρες μετά το θάνατο της συζύγου του.

Ο Ολυμπιακός Ύμνος

Αρχαίο Πνεύμ' αθάνατο, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού,
κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού.
Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
στων ευγενών Αγώνων λάμψε την ορμή
και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε κι άξιο το κορμί.
Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός.
Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου,
Αρχαίο Πνεύμ' αθάνατο κάθε λαός.

(Ασάλευτη Ζωή)

Ελένη Αντ. ΣΤ1

Σε ποιον ανήκει ο Ηλιος;

Δισεκατομμύρια χρόνια μετά από τον σχηματισμό του, η πηγή της ζωής, ο Ήλιος ανήκει πια σε μία Ισπανίδα, η οποία παρουσιάστηκε ενώπιον ενός συμβολαιογράφου για να ανακηρυχθεί ιδιοκτήτρια του άστρου, ανακοίνωσε σήμερα στην ιστοσελίδα της η εφημερίδα 'La Voz de Galicia'. "Είμαι ιδιοκτήτρια του Ήλιου, ενός αστεριού φασματικού τύπου G2, που βρίσκεται στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση περίπου 149,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την Γη ..." αναφέρει η συμβολαιογραφική πράξη, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Η νέα ιδιοκτήτρια του Ήλιου, Άνχελες Ντουράν, εξήγησε στην εφημερίδα ότι υπάρχει μια διεθνής σύμβαση που "απαγορεύει στις χώρες να είναι ιδιοκτήτριες πλανητών". Η σύμβαση δεν αφορά μεμονωμένα άτομα. Μάλιστα, "υπάρχει ένας Αμερικανός που με παρόμοια συμβολαιογραφική πράξη στοχεύει να γίνει... ιδιοκτήτης της Σελήνης και σχεδόν όλων των άλλων πλανητών", ανέφερε η Ισπανίδα στην εφημερίδα. Η κ. Ντουράν, η οποία μένει στην πόλη Σαλβατέρα ντε Μίνιο, στην βορειοδυτική Ισπανία, σημείωσε ότι έγινε ιδιοκτήτρια του Ήλιου έχοντας την "επικαρπία", επειδή "δεν υπάρχει ένας μόνο ιδιοκτήτης που να είναι γνωστός εδώ και 5 δισεκατομμύρια χρόνια".

Πηγή: www.eordaia.org

Κινιματογραφικός...περίπατος

Και εγένετο... κινηματογραφική αίθουσα μέσα στο σχολείο.
Για τους μικρούς στο μεγάλο διάδρομο έξω από τις πρώτες τάξεις και
για τους μεγάλους στο ΣΤ1.
Τα μικρά μας είδαν και διασκέδασαν με το ICE AGE 2 ενώ οι μεγάλοι με το <ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ>.
Στο μέλλον θα το κάνουμε πιο τακτικά αφού άρεσε πολύ στα παιδιά.
Εξάλλου ο χειμώνας εδώ είναι μακρύς και οι περίπατοι έξω ,μάλλον, δύσκολοι.

Τα παράθυρα

Τα παράθυρα

Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.

Ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1863 (29 Απριλίου) και πέθανε στην ίδια πόλη το 1933 την ημέρα των γενεθλίων του. Ήταν το ένατο και τελευταίο παιδί του Πέτρου Ι. Καβάφη (Κωνσταντινούπολη, 1814 - Αλεξάνδρεια, 1870), μεγαλέμπορου βαμβακιού, από φαναριώτικο γένος που οι ρίζες του φαίνεται πως είναι βυζαντινές και της Χαρίκλειας Φωτιάδη (Νιχώρι Κωνσταντινουπόλεως, 1834 - Αλεξάνδρεια, 1899) από παλαιότατη οικογένεια της Πόλης. Υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη πνευματική φυσιογνωμία της Αλεξάνδρειας.

Αγγελική Καρ. ΣΤ1