Ας είναι το 2010 που έρχεται καλύτερο από τα προηγούμενα χρόνια 
Έτσι ,για το χρώμα που μας έδωσε τη χαρά να παίξουμε μαζί του... 
αμε με τις ομπρέλες μας την αυλή.
κού αγάλματος της Νίκης, το οποίο βρέθηκε το 1863 στο νησί. Το άγαλμα, ύψους 2,75 μέτρων, εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι. 
όλη τη διάρκεια του χρόνου.
πολη.
..Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους
μπορεί ναναι κι από αίμα...
Γ. Ρίτσος
Τη νύχτα εκείνη οι λύκοι σώπαιναν γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι
Μ. Λουντέμης
πήσει.
Τα ξημερώματα της Κυριακής, 25ης Οκτωβρίου 2009, λήγει η εφαρμογή του μέτρου της θερινής ώρας και επανέρχεται η κανονική.
λλάδα.
εια της θάλασσας. 
αξύ δύο βάθρων, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.
<<Μπαίνοντας, θες δε θες, ακούς την ηχώ ψαλμών κι αισθάνεσαι το δέος των ανθρώπων που το στερέωσαν.>> 
Τα μικρά παραμύθια λένε πολλά . 
Η ταυτότητα της έρευνας ήταν:
Χρόνος της έρευνας: 20 Μαΐου 2009
Δείγμα: 68 παιδιά όλων των τάξεων του 9ου Δημοτικού Σχολείου Πτολεμαΐδας.
Ερωτήσεις: 7
Τα ποσοστά και τα διαγράμματα (ραβδογράμματα και πίττες) έγιναν από τις ομάδες των παιδιών. Όπου υπάρχουν κάποιες αποκλίσεις μεταξύ αριθμών και ποσοστών οφείλεται στο οτι δόθηκαν πολλαπλές επιλογές στα παιδιά που απάντησαν.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Ερώτηση 1η: Πόσες ώρες βλέπουμε τηλεόραση συνήθως; 
Απαντήσεις :
Μέχρι 2 ώρες: 35 μαθητές ή 55%
Μέχρι 4 ώρες: 16 μαθητές ή 28%
Πάνω από 4 ώρες: 10 μαθητές ή 17%
Ερώτηση 4η: Υπακούμε στη σήμανση;
Συνήθως: 24 μαθητές ή 37 %
Σπάνια: 7 μαθητές ή 11 %
Ποτέ:5 μαθητές ή 8 %
Ερώτηση 5η: Βλέπουμε τηλεόραση μόνοι ή με συντροφιά ;
Απαντήσεις:
μόνοι : 36 μαθητές ή 46 %
με συντροφιά : 42 μαθητές ή 54 %
Ερώτηση 6η: Επιλέγουμε τι βλέπουμε;
Απαντήσεις:
Επιλέγω : 43 μαθητές ή 66%
Βλέπω τυχαία: 22 μαθητές ή 34%
Ερώτηση 7η: Πώς θα χαρακτηρίζατε την τηλεόραση:
Απαντήσεις:
Παράθυρο στον κόσμο: 9 ή 13,23 %
Αναγκαίο κακό : 13 ή 19,11 %
Συντροφιά: 31 ή 45,58 %
Χαζοκούτι : 13 ή 19,11 %
Το ερώτημα που προέκυψε μετά από τη μελέτη όλων όσων είδαμε στην έρευνα ήταν αν τελικά έχουμε τον έλεγχο εμείς ή όχι.
Βλέπουμε μόνοι συνήθως, δεν επιλέγουμε πάντα , και συχνά είναι η μόνη μας συντροφιά. Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε ξανά γύρω μας και να δούμε τους ανθρώπους στο σπίτι μας , στη γειτονιά μας .....;
ες ενώ αυτές έμεναν μέσα, σήμερα παίζουν κι αυτές...
α την κατασκευάσει σκάβει με τα μακριά του νύχια στο έδαφος. Λένε οτι συχνά του κλέβει τη φωλιά η αλεπού ,η οποία όταν ο ασβός τελειώσει την κατασκευή της κάνει κατάληψη.Μαρία Π.
ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑΣ
Οι τυφλοπ
όντικες ζουν αποκλειστικά κάτω από το έδαφος. Εκεί φτιάχνουν τη φωλιά τους σκάβοντας.Κατασκευάζουν το <<σπίτι>> τους με πολύπλοκους λαβύρινθους, αλληλοσυνδεόμενους θαλάμους, οι οποίοι βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια και σχηματίζουν ορατές κορυφές. Η φωλιά έχει πολλές εξόδους ώστε αν απειλείται να μπορεί να βγει έξω ή να κρυφτεί μέσα στα τούνελ που έχει φτιάξει.Φτιάχνει έναν κώνο από χώμα πάνω στην είσοδο για να μην πλημμυρίζουν τα λαγούμια τις βροχερές μέρες.
Κωνσταντίνος Δαλ.
Ελισάβετ Τσ.
.
ΧΕΛΙΔΟΝΙ
Το χελιδόνι μεταφέρει με το ράμφος του λάσπη και ξερά χόρτα για ν
α κατασκευάσει τη φωλιά του. Αρχίζει χτίζοντας από κάτω προς τα επάνω. Αφού τελειώσει την πρώτη σειρά , ημικυκλικά συνεχίζει να χτίζει από πάνω. Όταν φτάνει προς το τέλος, αφήνει μια τρύπα σαν είσοδο για να μπορεί να μπαινοβγαίνει.
Γεώργιος Πετ.
ΜΕΛΙΣΣΑ (κατασκευή κηρήθρας)
Είναι εποχια
κή εργασία και γίνεται από εργάτριες μέλισσες ηλικίας 12-18 ημερών, εφ' όσον υπάρχουν οι συνθήκες που επιτρέπουν τη λειτουργία των κηρογόνων αδένων. (υψηλές θερμοκρασίες, αφθονία σε νέκταρ και μεγάλη κατανάλωση γύρης). Η κατασκευή κηρηθρών γίνεται κατά τμήματα από ομάδες μελισσών που κρέμονται από κάποιο σταθερό σημείο σαν κρόσια. Τα τμήματα αυτά μεγαλώνουν με την πρόοδο της εργασίας και τελικά ενώνονται μεταξύ τους σ' ένα ομοιόμορφο σύνολο. Τα κελιά έχουν ελαφριά κλίση προς τα πίσω και κάτω. Αυτό προφυλάσσει τις τροφές και το γόνο να μην κυλίσουν έξω από το κελί πριν αυτό σφραγιστεί. Οι κυψέλες έχουν σχήμα κανονικού εξαγώνου και μέσα τοποθετείται ένα αυγό που γεννά μόνο η βασίλισσα.
Σοφία Νερ.
ΑΡΑΧΝΕΣ
Οι αράχνες υφαίνουν ιστό από μεταξώδη νήματα. Αυτά τα νήματα βγαίνουν από την κοιλιά τους και είναι στην αρχή υγρά. Τα νήματα στεγνώνουν και σκληραίνουν στον αέρα και ο ιστός χρησιμεύει σαν κελάρι. Πάνω του παγιδεύονται συχνά τα θύματά τους. Κάποιες αράχνες κατασκευάζουν φωλιές με πυκνό ιστό που μοιάζει με πόρτα εισόδου. Κάποιες άλλες ζουν ακόμη και στο νερό, μέσα σε μια φυσαλίδα νερού που επιτρέπει την αναπνοή.
Ευγενία Τσ.
